Whatever it takes in drie akten

Het sterke punt van de ECB. Foto: Wikipedia

Niet zo gek lang geleden was een andere Super Mario de held van het (Nederlandse) establishment. Na een jaar was Mario Monti, ex-Europees Commissaris, terecht in de vergetelheid geraakt, de explosief gegroeide schuldenberg van de EU en Italië daarentegen niet.

Mario II

Tot de invoering van de euro lachte men in Nederland om de politieke, monetaire, sociale en economische instabiliteit en chaos in bella Italia of la douce France. De lira was een vakantie later nog maar twee in plaats van tien sinaasappels waard en de franc was weer eens gedevalueerd.

De Grote Europeanen hebben dit Frans-Italiaanse monetaire beleid en het Franse protectionistische, centralistische en bureaucratische systeem echter zonder instemming van de Nederlandse burgers en in flagrante strijd met de (Grond) wet ingevoerd, alternatiefloos, en uit solidariteit en voor de vrede en democratie, dat spreekt.

Bij nationale verkiezingen en debatten is het nooit aan de orde geweest en Europese verkiezingen zijn niet relevant.

Mario II is nu de Grote Europeaan. Zalm en Bolkenstein zullen zich nog wel eens achter de oren krabben vanwege hun lafheid en politiek opportunisme.

Hun stoere taal van ‘Griekenland en Italië (of Frankrijk, België, Spanje, en Portugal) hebben niets te zoeken in een gemeenschappelijke munt met Nederland en Duitsland’ verdween als sneeuw voor de zon toen het er echt om ging.

Integendeel, ze wisselden de keiharde gulden willens en wetens en voor de lieve vrede veel te laag in, wat de burgers ten minste 10% koopkracht heeft gekost (nog afgezien van de cappuccino die per 1 januari 2002 2, 50 euro in plaats van 2,50 gulden kostte, maar dat is onderbuikgevoel. aldus de Haagse Grachtengordel).

Whatever it takes, eerste akte van Mario II

Mario II was in dit proces prominent aanwezig. Als Goldman Sachs bankier en Directeur-Generaal van het Italiaanse Ministerie van Financiën heeft hij eind jaren negentig, begin 2000 de cijfers van Griekenland en Italië opgepimpt.

Iedereen wist het, ook Zalm en Bolkenstein, het Nederlandse ‘parlement’, de regering en DNB (Wellink). Dit is ‘whatever it takes’ deel I. Barosso, oud ‘president van de Europese Commissie, is vanwege diens verleende diensten gedurende zijn tegenwoordig ook Goldman Sachs bankier is. Zo doen ze dat in de EU.

Van Rompuy, Barosso en Draghi (!) hebben de voor Goldman Sachs (en Frankrijk en Italie) zeer lucratieve wet voor de bankenunie geschreven, hoezo trias politica. Het geld wordt gratis en voor niets door de ECB ter beschikking gesteld.

Tot 2002 betaalden deze landen 10-15% rente.

Deze bankenunie is ook nog eens zonder parlement tot Nederlandse wet geworden, namelijk via een restartikel van het EU-Verdrag (Artikel 114 en artikel 127, lid 6, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).

De Grote Europeanen wilden uiteraard geen verdragswijziging en dus referenda en inmenging van nationale democratische en constitutionele obstakels. Zo doen we dat in de EU (en in Nederland).

De door iedere ter zake deskundige voorziene euroramp openbaarde zich al lang voor 2010. De euro zelf is namelijk de permanente crisis. Door de financiële crisis in 2008 kwam dit alleen naar boven, zoals de Corona-pandemie niet de oorzaak is van de structurele malaise in Zuid-Europese landen.

De Nederlandse premier Rutte verklaarde destijds in het parlement en publiekelijk dat ‘geen cent naar Griekenland, andere wetsovertreders en niet-hervormers of private banken zou gaan’.

Griekenland kreeg echter meer dan 100 miljard aan ‘leningen’ cadeau van Rutte (af te betalen vanaf 2020  in zeventig jaar (sic) tegen bijna 0% rente, inflatie in Nederland is circa 1.5%-2 %). Wordt er overigens al afgelost ?

Iedereen weet en beseft dat deze ‘leningen’, ook van he Corona Herstelfonds nooit worden afbetaald.

Volgens de toenmalige Minister van Financiën De Jager een win-win situatie. Toch een merkwaardig inzicht voor een Minister van Financiën.

Whatever it takes tweede akte

Hier begint whatever it takes tweede akte. Draghi heeft in flagrante strijd met de letter en de geest van de Euro-verdragen, die in Nederland de kracht van wet hebben, systematisch bail-outs, staatsfinanciering en valutamanipulatie tot handelsmerk van inmiddels de grootste bad bank van de wereld gemaakt.

Het gaat om duizenden miljarden euro’s en de kraan gaat en moet steeds wijder open.

De rente zal via illegale maatregelen ook niet (kunnen) stijgen, omdat de EU en de euro dan meteen failliet zijn.

Het IMF had zich ook nooit met de zieltogende euro mogen bemoeien. Het IMF is er om landen te redden niet om EU-projecten te financieren.

De toenmalige Franse directeur van deze club is nu zelfs ‘president’ van de Italiaans-Franse ECB. Het belooft niet veel goeds.

Overigens stond deze directeur in Frankrijk bekend als ‘Madame Catastrophe’ en is ze als trouwe vazal van Sarkozy óók strafrechtelijk veroordeeld voor corruptie (strafbare négligence, een mild oordeel, vanwege het feit dat Strauss-Kahn even daarvoor al in de publiciteit was geweest als directeur IMF).

Zo is Von der Leyen in en door koehandel als mislukte minister op tal van ministeries zowaar ‘president’ van de Europese Commissie geworden en een andere (Belgische) politicus  ‘president’ van de Europese Raad.

Whatever it takes derde akte

Draghi is nu premier van Italië, de zoveelste publieke functie zonder dat hij ooit aan verkiezingen heeft deelgenomen. Het zogenaamde Corona Herstelfonds is whatever it takes derde akte.

Corona heeft niets te maken met de structurele zwakheden in bijna alle sectoren van zuidelijke eurolanden (een gigantische bureaucratie (tot 20% van de beroepsbevolking), vroege pensionering zonder gespaard te hebben (alleen Frankrijk heeft al een tekort van 25 miljard per jaar, gefinancierd door de ECB), hoge (jeugd) werkloosheid 30-60%,  epidemische corruptie en clientèle netwerken (waar 25-50% van EU-geld direct naar toe gaat, nog los van ondoelmatige bestedingen of geen onderhoud), enorme staatsschulden, middeleeuwse onderwijsstructuren, of, bijvoorbeeld, een grote agrarische en visserijsector (Frankrijk ontvangt c. 15 % uit het agrarische EU-budget (ruim 40% van het totale EU-budget, BNP agrarische sector is 3%).

Nederlandse vissers die wel investeren in modernisering van de vloot door het relatief milieuvriendelijke en effectieve Puls-vissen (afgeleid van het Deense Snorrevod vissen) worden gestraft.

Draghi doet er echter nog een schepje bovenop in zijn derde akte. Hij pompt honderden miljarden extra in zijn land bovenop de gigantische staatschuld. En de ECB maar illegaal en wetteloos geld scheppen.

Waar dat toe leidt: nog meer corruptie, wanbeleid, fraude en de volgende (EU) mislukking. De Green Deal van Timmermans en al die andere megalomane vijfjarenplannen van de EU zullen niet anders eindigen, gewoon omdat de basis ontbreekt.

De EU is in toenemende mate een losgeslagen project dat steeds harder moet hollen en schreeuwen om niet om te vallen. Dat gaat uiteindelijk niet goed. En dat is jammer, want het is een zinvol en mooi project.