De euro symboliseert wettenloosheid, willekeur en opportunisme van de zelfbenoemde waarden- en democratische gemeenschap die zich sinds 1991 Europese Unie noemt. Italië, Griekenland, Spanje of bijvoorbeeld Frankrijk betalen sinds 2002 geen of nauwelijks rente over hun staatsschulden. Tot 2002 lagen de rentes tussen de 8% en 15%.
De Rechtsstaat volgens de Europese Unie
De aanstaande toelating van Kroatië en Bulgarije tot de eurozone is bijna misdadig: het is niet alleen in flagrante strijd met de Europese verdragen en de toelatingscriteria, alle vooraanstaande Duitse economen wijzen het op economische en monetaire gronden af, om over democratie en corruptie maar te zwijgen.
De uitbreiding met Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Cyprus en Malta is in 2004 door ter zake deskundigen onverantwoord genoemd. De Europese eenheidsideologie verdraagt echter geen feiten. Alle (Amerikaanse) Nobelprijswinnaars voor economie hebben de invoering van de euro in 1991 nadrukkelijk afgeraden.
De euro is politieke, sociale, economische en monetaire dynamiet. In Nederland heeft geen enkele serieuze parlementaire of publieke discussie plaats gevonden in tegenstelling tot Zweden, Denemarken, of het Verenigd Koninkrijk. De euro is immers alternatiefloos.
Het recht is echter niet de leidraad. Binnen de EU en de (Haagse) Grachtengordel gelden andere wetten: de eigen (Europese eenheids) ideologie ten voordele van de (zogenaamd) ‘hoogopgeleiden’, wat dan in Nederland ook moge inhouden, ten koste van de grote meerderheid van burgers die gewoon hun dagelijkse werk doen. Hoogopgeleid is echter geen synoniem, laat staan garantie voor wijsheid, integriteit, inzicht of tolerantie.
Het is ook te vrijblijvend dat inzake Srbrenica het politieke beestje niet bij de naam wordt genoemd: Minister van Defensie Joris Voorhoeve, (wijlen) Minister van Buitenlandse Zaken Van Mierlo en (wijlen) premier Wim Kok (“De euroafspraken zitten in beton gegoten” (1997), Turkije EU-lid is een droom die uitkomt ( 1999).
De euro van deze roekeloze, overmoedige en zelfgenoegzame Haagse avonturiers is het monetaire Srbrenica voor de Nederlandse burgers. Uiteraard is niemand binnen de (Haagse) Grachtengordel verantwoordelijk en anders is er weer een parlementaire enquête, die vooral een banenmachine is voor de parlementaire commissie.
Dromen en nachtmerries liggen net zo dicht bij elkaar als haat en liefde. De weg naar de hel is met goede voornemens geplaveid en de euro en in (te) veel opzichten de EU zijn daar een voorbeeld van.
De eurocrisis
De eurocrisis van 2008 had omstandigheden in Amerika als aanleiding, de oorzaken in de eurozone lagen en liggen echter in de euro zelf. De euro is een politiek project van een getraumatiseerde en opportunistische Duitse Bondskanselier (Duitse eenheid) en een nationalistische Franse president.
Per decreet zijn de munten van totaal verschillende monetaire, economische, fiscale en politieke stelsels aan elkaar gekoppeld. De euro is vanaf het allereerste begin de oorzaak van steeds grotere verschillen tussen de landen en het drijfzand van dit onzalige project is nog steeds actueel: gigantische staatsschulden, bureaucratieën (20%-25% van de beroepsbevolking) en (jeugd) werkloosheid (nog steeds), middeleeuwse onderwijs- en juridische structuren , geen bloeiend midden- en kleinbedrijf, peperdure pensioenvoorzieningen (58-62 jaar), waarvoor niet is gespaard, et cetera et cetera. Het is allemaal bekend. De euro zelf is het probleem.
De rente wordt al jarenlang door de ECB illegaal negatief gehouden om een volgende eurocrisis te voorkomen, die ze zelf door duizenden miljarden gratis geld in en voor deze landen mede heeft veroorzaakt. De ECB is géén bestrijder van inflatie en zeker geen hoeder van prijsstabiliteit, maar het tegendeel.
Wetteloosheid, wanbeleid, willekeur en eurocommunisme
Deze wetteloosheid en willekeur is onlangs weer eens bevestigd. Met een inflatie van bijna 9% konden zelfs de EU en de ECB en hun Nederlandse media er niet meer omheen.
Degenen die pleitten voor een renteverhoging worden door deze media echter steevast ‘haviken’ genoemd. Jelle Zijlstra draait zich om in zijn graf.
Het bewijs ligt ook besloten in de woorden van de politica Lagarde: zij noemde de renteverhoging van de ECB onlangs een ‘normalisatie’, dezelfde term die het Communisme na de invasie van Tsjecho-Slowakije in augustus 1968 gebruikte: ‘normalizace’, een eufemisme voor terreur.
De euro is niets anders dan eurocommunisme, vooralsnog met een menselijk gezicht, maar niet minder desastreus voor democratie, economie en sociale cohesie.
De vele duizenden miljarden euro’s in de zogenaamde stabilisatiefondsen, Coronafondsen of wat voor geweldige titel de Grote Europeanen wel niet geven aan hun doel om de euro weer even te redden: het is schending van Europese verdragen en wetten en dus de Nederlandse (Grond) wet.
Het EU-landbouwbudget (BNP 2%) bedraagt meer dan 40% van het budget, met name om achterhaalde structuren in Zuid- en Oost-europese landen in stand te houden. Misschien zijn de ondernemende en innovatieve Nederlandse boeren en vissers te enthousiast, maar dan ook graag wat commentaar op de ‘middeleeuwse’ Zuid- en Oost-europese collega’s. Als Franse boeren de boel weer eens afbreken geven Nederlandse media geen commentaar.
Pulsvissen en landbouw
Het doet sterk denken aan de Nederlandse vissers: ze investeren miljoenen in relatief milieuvriendelijke vangstmethoden (het van oorsprong Deense Pulsvissen of Snurrevod) en worden daarvoor gesanctioneerd door de EU (lees Frankrijk).
Hof van Justitie van de Europese Unie
Niet alleen drie opeenvolgende presidenten van het Duitse Constitutionele Hof hebben sinds 2008 het vertrouwen opgezegd in het Hof van Justitie van de Europese Unie (Roman Herzog (2008), Ferdinand Kirchhof(2020), Andreas Voßkuhle, 2021) ook drie (beoogde) Duitse presidenten van de ECB (Jürgen Stark, Alex Weber en Jens Weidmann) hebben vanwege het illegale en monetaire wanbeleid van de politici Trichet, Draghi en Lagarde hun ontslag ingediend.
De ECB
De Zwitserse Nationale Bank heeft in 2015 de formele steun aan dit project stopgezet vanwege dezelfde redenen. Deze ECB is namelijk geen onafhankelijke centrale bank, maar een illegale bodemloze pinautomaat voor nationale politici en hun netwerken.
Toen de minimale en veel te late renteverhoging er eindelijk kwam, was er meteen paniek, maar niet in Rome, Parijs of Madrid, hoewel het hun probleem is. Draghi en Macron belden met Lagarde en de ECB regelt het weer, volstrekt en weloverwogen in strijd met de wet: dit zijn strafbare feiten.
De Volkskrant noemt het ‘de ECB komt haar belofte niet na’. Nee Volkskrant, de ECB overtreedt systematisch en weloverwogen al jarenlang de (Europese) wetgeving. Nederlandse politici, ambtenaren en Knot doen daar aan mee. Dit zijn ambtsmisdrijven, omdat deze Europese wetten in het Nederlandse systeem directe werking hebben.
De ECB bereidt zelfs al het volgende ‘noodfonds’ voor. Ze houdt dit geheim om het Duitse Constitutionele hof en de nationale parlementen niet te informeren, die er overigens toch al niets meer over te zeggen hebben, noch over de duizenden miljarden ‘gratis geld’ via de ‘stabilisatiefondsen’, noch over de wetteloze en illegale gelddrukkerij van de ECB.
Conclusie
Op diverse gebieden volstrekt zich hetzelfde scenario, of het nu gaat om de corruptie binnen de EU, het Europees Parlement en haar nationale patronagenetwerken, de staatssteun in Frankrijk, het niet implementeren van wetgeving in Italië, de ongebreidelde uitbreiding met landen zoals Turkije, Malta, Albanië, Cyprus of Bulgarije.
Deze EU en haar (inconsistente) ambities en retoriek zijn een gevaar voor de democratie, stabiliteit, sociale cohesie en monetaire en economische stelsels.